News
Emeklilik Araştırma Merkezi, Ulusal Emeklilik Risk Endeksi’ni (NRRI) ilk olarak 2006’da yayımladı. Amaç, günümüz çalışanlarının emekliliğe ne ölçüde hazırlanacağını tek bir rakamla özetlemekti.
Endeks, öngörülen yenileme oranlarını – emeklilik öncesi gelirin bir yüzdesi olarak emeklilik geliri – hane halkının yaşam standartlarını korumalarına izin verecek hedef oranlarla karşılaştırmak için Federal Rezerv’in üç yıllık belirsiz tanımını kullanır. Tahmini yenileme oranı hedefin %10’dan fazla altında olan haneler yetersiz kalıyor olarak nitelendirilir (bkz. Şekil 1).
Yaklaşık yirmi yıllık veri güncellemesi ve program değişikliğinden sonra, dizinin ciddi bir şekilde temizlenmesi gerekiyordu. Dürüst olmak gerekirse, iç organları bir karmaşaydı. Meslektaşım Yimeng Yin, proje üzerinde dokuz ay boyunca sağlam bir şekilde çalıştı. Verileri güncellemeye ve kod tabanını STata ve Excel elektronik tablolarından Python’a, dört önemli iyileştirmeye karar verdik:
-
Servetten gelire projeksiyonun temelini araçlardan medyanlara kaydırmak, bu da emeklilikteki servet projeksiyonlarının gözlemlenen dağılımları daha iyi yansıtmasını sağlar.
-
Mali varlıkları ve ipotek dışı borcu ayrı ayrı tahmin ederek, daha derinlemesine analizin yanı sıra borçlanmaya odaklanan karşı olgusal analize olanak tanır.
-
Hedef yenileme oranlarını hesaplamak için çok daha zengin hanehalkı özelliklerinin kullanılması.
-
Bu hanelerin emeklilikte yerine koymaları gereken geliri daha iyi yakalamak için ikame oranı hesaplamalarına kazanılmış gelir vergisi kredisini dahil etmek.
Veri ve metodolojideki kapsamlı değişikliklere rağmen, Endeksin genel düzeyi ve zaman modeli öncekiyle aynı kalır (bkz. Şekil 2). Dolayısıyla, en önemli bulgu hâlâ geçerliliğini koruyor: çalışma çağındaki hanelerin yaklaşık yarısı, emeklilik öncesi yaşam standartlarını sürdüremeyecek.
Dahası, model ekonominin sağlığını yansıtmaya devam ediyor. Endeks, Büyük Durgunluk sırasında 2007’den 2010’a önemli ölçüde arttı ve ardından ekonomi düşük işsizlik, artan ücretler, güçlü borsa büyümesi ve yükselen konut fiyatları nedeniyle 2013’ten 2019’a biraz düştü. Bu iyileştirmeler, Sosyal Güvenlik’in Tam Emeklilik Yaşındaki (FRA) kademeli artış ve hanehalkının emekliliğe hazır olma durumunu daha da zorlaştıran faiz oranlarındaki sürekli düşüş gibi bazı dengeleyici uzun vadeli eğilimler nedeniyle mütevazıydı.
Zenginlik açısından bakıldığında, hanelerin emekliliğe hazır olma durumu, üst ve alt refah grupları arasında büyük bir farkla, makul bir model göstermektedir (bkz. Tablo 1).
Sonuç olarak, metodoloji ne kadar değiştirilirse ve veriler ne kadar güncellenirse güncellenirse güncellensin, NRRI bugünün çalışma çağındaki hane halklarının büyük bir kısmının emekli olduktan sonra emeklilik öncesi yaşam standartlarını koruyamayacaklarını göstermeye devam ediyor.
Bu, Sosyal Güvenlik yardımlarını azaltmayı düşünmenin bile zamanı değil. Ve her hanenin biraz ek para biriktirme olanağına sahip olması için emeklilik tasarruf planları tarafından evrensel kapsamı zorlamanın zamanı geldi.
